Od tradycji ku przyszłości

Pierwsza konferencja  tego cyklu odbyła się w roku 1964 w Instytucie Geograficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Brali w niej udział specjaliści zarówno z dziedziny Nauk Geograficznych, jak również Fotogrametrii, Geodezji i Kartografii. Z dzisiejszej perspektywy można ją uznać za konferencję programową. Jej efektem było wprowadzenie w roku 1966, do programu studiów uniwersyteckich na kierunku „Geografia”, nauczania Teledetekcji, jako przedmiotu obowiązującego. Wskazała ona również wiele dziedzin praktycznych, w których należało stosować metodykę teledetekcyjną w opracowaniach studyjnych i planistycznych. Stworzyła   platformę do szerokiej współpracy specjalistów z różnych dziedzin zajmujących się szeroko rozumianymi obserwacjami Ziemi jak i praktycznym zastosowaniem metodyki teledetekcyjnej w rozwiazywaniu konkretnych problemów z zakresu gospodarki przestrzennej. Wszystkie dotychczas organizowane konferencje uświadamiały ich uczestnikom oraz osobom i instytucjom zainteresowanym tymi zagadnieniami aktualny stan wiedzy w tej dziedzinie oraz perspektywy jej rozwoju.

Głównym organizatorem konferencji było Polskie Towarzystwo Geograficzne (Komisja Fotointerpretacji, Klub Teledetekcji, Oddział Teledetekcji i Geoinformatyki) oraz uczelnie wyższe, przy współpracy z instytutami badawczymi oraz innymi towarzystwami naukowymi i technicznymi (Polskie Towarzystwo Fotogrametrii i Teledetekcji)

W dwudziestu czterech dotychczas zorganizowanych konferencjach wygłoszono 744 referaty i zaprezentowano postery. Uczestniczyło w nich, w sensie statystycznym około 2000 jednostek osobo-konferencyjnych,  co daje 84 osoby na jedną konferencję. A stosunek uczestników aktywnych, wygłaszających referaty lub prezentujących postery do ogółu uczestników wyniósł 1:2,6, Innymi słowy aktywność referatowa wyniosła 37%. Konferencje odbyły się we wszystkich większych ośrodkach uniwersyteckich. Wśród uczestników konferencji byli również przedstawiciele ośrodków teledetekcyjnych z zagranicy.

Celem XXV Ogólnopolskiej Konferencji Fotointerpretacji i Teledetekcji będzie podsumowanie dorobku od poprzedniej konferencji oraz zaprezentowanie trendów rozwoju współczesnych teledetekcyjnych metod i technologii obserwacji Ziemi opartych zarówno o techniki zbierania danych z pułapów lotniczych jak i satelitarne, a także współczesnych metod geoinformatycznych stosowanych przy ich opracowywaniu. Ważnym aspektem winno stać się zaprezentowanie powiązania badań krajowych, w tym objętych Krajowym Programem Kosmicznym  z programami międzynarodowymi, a zwłaszcza z europejskimi programami obserwacji Ziemi realizowanymi poprzez ESA (Copernicus) i innymi. W związku z tym celowym byłoby zaproszenie do udziału w konferencji przedstawicieli ESA i innych organizacji międzynarodowych oraz rozpropagowanie tej konferencji w zagranicznych ośrodkach uczelnianych i badawczych.

Jan R. Olędzki